Dag 19 vlak naar Montagnana, ommuurde stad.

Met pijn in mijn hart verliet ik vanochtend het ontwakende Verona. Alle terrassen leeg aan het plein van de Arena. Grote decorstukken voor de opera liggen buiten de Arena te wachten. In het parkje waar ik gisteravond nog zat liggen nu enkele toeristen op bankjes te slapen. Jammer om weg te gaan, maar Rome roept! 

Verona is overzichtelijk klein, binnen 3 kilometer fiets ik alweer helemaal door het groen. De rest van de route kan ik weinig spannends over vertellen. Vlak, maisvelden , afgewisseld met enkel zonnebloemveld! Ik was vandaag op weg naar Montagnana. Een ommuurde stad, foto's gezien op elk blog van elke Rome-ganger. Een aanrader, een hotspot, the Place to be! Ik wist dat de tocht 60 km zou zijn vandaag, en wat me verbaasde was dat ik geen enkele bewegwijzering er naar toe zag. Ik volg natuurlijk braaf het blauwe route lijntje op mijn scherm, maar ik kijk nog wel een beetje om me heen. Je zou verwachten in zo'n vlak landschap dat je t van ver ziet aankomen. Maar nee, heel plotseling stond ik er en dan ook meteen voor de poort. Ik twijfelde om toch de jeugdherberg nog een kans te geven, maar ik koos voor een Bed en Breakfast met zwembad! Vlak buiten de poort van Montagnana. De hitte werkt in de middag verlammend. Dus het zwembad was heerlijk vanmiddag en nu net Montagnana bezichtigd. 

Net als Montagnana heb ik in mijn voorbereidingen vaak over de Povlakte gelezen. Vlak, warm, lang en afhankelijk van je smaak saai of mooi. Morgen ga ik dat beleven! 

Nu eerst het avondleven in Montagnana!